صندوق سازی
روزگار نه چندان دور در بسیاری از خانه ها صندوقچه هایی بود که یخدان نام داشت. صندوقچه هایی ساده که بانوان خوش ذوق با دوخت ترمه های اصیل ایرانی ف بر روی آن زیبایی می بخشیدند.
این صندوق ها از جنس چوب بوده که روی ان را با ورقه ی فلز(آهن) پوشانده و رنگ می زدند. در اغلب موارد روی این صندوق ها طرح های ساده ای از گلها نقش می شده وبخش داخلی آن نیز با پارچه مخمل (اغلب) قرمز پوشیده می شد. این کمدهای سنتی به نوعی گاو صندوق محسوب می شد که طلا وجواهرات ، خوراکی های کمیاب،لباس های مهمانی وپلوخوری در دل همین صندوق ها جا می گرفت ، که با یک قفل فلزی بزرگ وزیبا بسته می شد و کلید آن اغلب در دست مادر خانواده بود.
با وجود تنوع بالای لوازم خانگی وانواع کمدهای شیک وزیبای امروزی ،چندیست مردم به دنبال مرور خاطرات گذشته در پی تهیه این صندوق ها هستند.
صندوق های بزرگ تر که طول آن ها یک متر یا بیشتر بود به “هشدرخان “معروف بودند.این اسم هم به دلیل بزرگی صندوقچه روی آن نهاده شده بود وهم مربوط به نام شهر هشدرخان واقع در باکو بود که تولیدکننده این صندوق ها بود.
