بازخوانی هشدار تاریخی رهبر انقلاب که شنیده نشد/ یک سال پس از انتخاب مسیر «عبرت»: از دیپلماسی لبخند تا جنگ ۱۲ روزه
گروه سیاست-: در سالگرد دیدار پایانی و عبرت‌آموز هیئت دولت دوازدهم با رهبر معظم انقلاب، بازخوانی بیانات ایشان نه فقط یک یادآوری تاریخی، که تحلیلی تلخ بر واقعیتی است که امروز کشور با آن دست به گریبان است. یک سال پیش در چنین ایامی، هنگامی که دولت چهاردهم بر سر کار آمد، یک دوراهی روشن پیش روی خود داشت: مسیر «الگو» که توسط شهید رئیسی با تکیه بر توان داخلی و دیپلماسی عزتمندانه گشوده شده بود، یا بازگشت به مسیر «عبرت» و تکرار تجربه فاجعه‌بار اعتماد به غرب.
امروز، پس از گذشت یک سال و تجربه جنگ ۱۲ روزه که محصول مستقیم خوش‌بینی ساده‌لوحانه و پیگیری مذاکرات فرسایشی بود، می‌توان با قاطعیت گفت که دولت، مسیر دوم را انتخاب کرد و کشور را متحمل خسارتی راهبردی نمود. کلیدواژه «عبرت» که رهبر انقلاب برای دولت روحانی به کار بردند، اکنون به کارنامه یک‌ساله دولتی سنجاق شده است که قرار بود از گذشته درس بگیرد، اما در عمل آن را مو به مو تکرار کرد.
دولت چهاردهم در حالی کار خود را آغاز کرد که الگوی موفق دولت سیزدهم در خنثی‌سازی تحریم‌ها از طریق دیپلماسی منطقه‌ای و عضویت در پیمان‌های راهبردی مانند شانگهای و بریکس، مسیری روشن را نشان می‌داد. با این حال، تیم حاکم بر پاستور با چرخشی کامل، تمام تخم‌مرغ‌های سیاست خارجی را دوباره در سبد مذاکره با غرب قرار داد. تصور می‌شد «دیپلماسی» به خودی خود حلال مشکلات است، غافل از آنکه دیپلماسی بدون پشتوانه قدرت و عزت ملی، به مسیری برای امتیازدهی یک‌طرفه و در نهایت، تحمیل اراده دشمن تبدیل می‌شود.
این رویکرد، دقیقاً همان نقطه‌ای بود که رهبر معظم انقلاب در دیدار با دولت دوازدهم نسبت به آن هشدار داده بودند: «یک تجربه بسیار مهم در این دوران عبارت است از بی‌اعتمادی به غرب که آیندگان باید از آن استفاده کنند… هر جا که کارها را منوط به غرب و مذاکره با آن و امریکا کردید ناموفق بودید و هر جا که بدون اعتماد به غرب، حرکت و از آنها قطع امید کردید، موفق بودید و پیش رفتید.»
نتیجه این بی‌توجهی به هشدار تاریخی رهبری، فاجعه‌بار بود. در حالی که کشور درگیر مذاکراتی بی‌حاصل برای گرفتن امتیازات حداقلی بود، طرف غربی و متحدان منطقه‌ای آن، از این فرصت برای افزایش فشار و آماده‌سازی یک ضربه نظامی محدود استفاده کردند. جنگ ۱۲ روزه، نه یک اتفاق، که میوه تلخ درختی بود که با «اعتماد به غرب» کاشته شده بود. این جنگ نشان داد که وقتی از موضع ضعف و نیاز وارد گفتگو می‌شوید، طرف مقابل نه تنها امتیازی نمی‌دهد، بلکه هر زمان که لازم بداند، از گزینه نظامی نیز برای تحمیل خواسته‌هایش ابایی ندارد.
در نقطه مقابل این مسیر خسارت‌بار، الگوی شهید رئیسی قرار داشت؛ الگوی «تعامل و عزت‌مندی همزمان». ایشان نشان دادند که می‌توان اهل ارتباط با جهان بود، اما از موضع قدرت و بدون امتیازدهی بیهوده. می‌توان پروژه‌های روی زمین مانده را با تکیه بر توان داخلی به سرانجام رساند و همزمان، جایگاه ایران را در نظم جدید جهانی ارتقا داد.
امروز و در سالگرد آن دیدار عبرت‌آموز، کشور هزینه سنگین انتخاب یک مسیر اشتباه را می‌پردازد. دیگر بحث بر سر انتخاب میان «عبرت» و «الگو» نیست؛ بلکه پرسش اصلی این است که پس از تحمیل یک جنگ و آشکار شدن پوچی وعده‌های غرب، آیا دولت اراده‌ای برای بازگشت از این مسیر خسارت‌بار و پیمودن راه عزت ملی را دارد یا همچنان مسیر تکراری مذاکره را انتخاب می‌کند؟
انتهای پیام/
منبع:rajanews.ir
کلیه اخبار و مطالب ارائه شده، از وبسایت ها و خبرگزاری های رسمی کشور گردآوری می شوند. لذا زنجان 024 هیچ گونه مسئولیتی در قبال محتوای مطالب و استفاده مخاطبان و تبعات ناشی از آن ندارد!