دولتِ «بی تصمیمی فعال»؛ وقتی فرمان پاستور با راهنمای چپ، به راست می‌پیچد!
گروه سیاست-: به نظر می‌رسد دولت چهاردهم، زودتر از آنچه انتظار می‌رفت، از فاز «وعده» به فاز «شگفتی‌سازی» وارد شده است؛ البته نه با گشایش‌های بزرگ، بلکه با به نمایش گذاشتن سبکی نوین در حکمرانی که می‌توان آن را «مدیریت مبتنی بر آزمون و خطا» یا به بیان ساده‌تر، «سیاست‌گذاریِ پشیمان‌شونده» نامید. آنچه در هفته‌های اخیر از راهروهای پاستور به بیرون درز کرده، بیش از آنکه نشان از یک برنامه مدون داشته باشد، به یک تمرین تیمی ناهماهنگ شباهت دارد که در آن، بازیکنان هنوز نمی‌دانند قرار است در زمین خودی بازی کنند یا زمین حریف.
نمایش اول با ارسال یک لایحه پر سر و صدا به مجلس آغاز شد: «مقابله با انتشار محتوای خلاف واقع». اقدامی که حتی حامیان رسانه‌ای دولت را نیز برای روزهایی دچار سکوت و حیرت کرد. اما اوج هنرنمایی دولت زمانی بود که سخنگوی محترم با همان سرعتی که برای اعلام خبر ارسال لایحه رفته بود، خبر بازگشت پیروزمندانه آن به دولت را اعلام کرد!
سوال مهم این است که آیا قرار است زین پس شاهد لوایحی باشیم که عمرشان به چند ساعت هم نمی‌رسد تا صرفاً واکنش افکار عمومی سنجیده شود؟ به نظر می‌رسد دولت به جای استفاده از مراکز پژوهشی و کارشناسی، ترجیح می‌دهد از صحن علنی مجلس و افکار عمومی به عنوان «آزمایشگاه» سیاست‌های خود استفاده کند؛ روشی که شاید نوآورانه باشد، اما قطعاً برای اداره یک کشور، اندکی پرهزینه است.
در اتفاقی موازی که بر این سردرگمی افزود، ایده «تعطیلی یک هفته‌ای» برای مدیریت بحران انرژی مطرح شد. در حالی که انتظار می‌رفت دولت به عنوان متولی امر، این پیشنهاد را بررسی کرده و راهکار ارائه دهد، در کمال ناباوری، خود در قامت اولین منتقد ظاهر شد و با آن مخالفت کرد. گویی در هیئت دولت، یک جناح مسئول «پیشنهاد دادن» و جناح دیگر مسئول «مخالفت کردن» است تا تعادل قوا به شکلی موزون حفظ شود!
اینکه یک دولت، همزمان طراح یک ایده و مخالف همان ایده باشد، پدیده‌ای است که شاید در کتاب‌های علوم سیاسی کمتر به آن پرداخته شده باشد. این رویکرد، این فرضیه را تقویت می‌کند که دولت از ترس پذیرش مسئولیت تصمیمات سخت، ترجیح می‌دهد در یک حالت «بی‌تصمیمیِ فعال» باقی بماند؛ یعنی فعالانه تلاش می‌کند تا تصمیمی نگیرد!
این رفتارهای متناقض، بیش از آنکه نشانه «مدارا» یا «شنیدن صدای منتقد» باشد، نشانه فقدان یک فرماندهی واحد است. وقتی دولت حتی در ساده‌ترین تصمیمات اجرایی، اینچنین دچار رفت و برگشت می‌شود، چگونه می‌توان انتظار داشت که برای ابرچالش‌های اقتصادی و بین‌المللی، برنامه‌ای قاطع و منسجم داشته باشد؟
شهروندان حق دارند بپرسند که آیا این ناهماهنگی، بخشی از یک سناریوی پیچیده برای مدیریت کشور است یا صرفاً نتیجه طبیعی استقرار دولتی است که هنوز نتوانسته تکلیف خود را با خودش مشخص کند. در هر صورت، اداره کشور با سعی و خطا و «امروز چنین، فردا چنان» کردن، راه به جایی نخواهد برد و تنها سرمایه‌ای که در این میان از دست می‌رود، اعتماد عمومی و زمان گران‌بهایی است که برای حل مشکلات واقعی کشور باید صرف شود.
انتهای پیام/
منبع:rajanews.ir
کلیه اخبار و مطالب ارائه شده، از وبسایت ها و خبرگزاری های رسمی کشور گردآوری می شوند. لذا زنجان 024 هیچ گونه مسئولیتی در قبال محتوای مطالب و استفاده مخاطبان و تبعات ناشی از آن ندارد!