روستای تاریخی – طبیعی قروه

روستای قروه در کیلومتر ۱۵ جاده ترانزیتی ابهر – تاکستان قرار دارد. معماری سیویل و صخره‌ای این روستا بسیار جالب و در خور معرفی و مطالعه است و قابل مقایسه با معماری صخره‌ای علم کندی است. هنوز آثار و بقایای منازلی که در دل کوه کنده شده با منظره بدیعی خود نمایی می‌کنند. در قلب این روستا یکی از آثار ارزشمند دوران سلجوقی (قرن پنجم هجری) جای گرفته است .

 منابع اقتصادی

منبع درآمد اصلی روستائیان از طریق کشاورزی – دامداری و باغداری می‌باشد. محصولات کشاورزی شامل انگور- گردو- بادام- گوجه فرنگی- غلات سطح زیر کشت آبی- ۱۲ هکتار و دیم ۴۸۰ و آبی دیم ۲۰۰ هکتار می‌باشد.

این روستا از طرف شمال بخاطر دسترسی به جاده آسفالت ابهر و تاکستان رشد بیشتری داشته است. آثار تاریخی این روستا شامل مسجد جامع، یک پل قدیمی بر روی رودخانه ابهر رود، چند آسیاب آبی و امامزاده عبدالخیر که مربوط به دوره صفویه می‌باشد.

 قروه روستایی همراه با طبیعت

قروه روستای ساخته شده بر سنگی یکپارچه، منظرۀ جالب توجه و منحصر به فرد آفریده است، این منظره شگفت انگیز در نزدیکی شهر ابهر واقع در استان زنجان خودنمایی می‌کند که بافت خاص این روستا هر نگاه زیبایی جویی را به خود می‌خواند. این روستا از دو ویژگی قابل توجه برخوردار است: اول وجود مسجد جامع قروه که متعلق به دوره سلجوقیان است و تنها گنبد خانه به جای مانده است دوم وضعیت شکل‌گیری و ساخته شدن روستا که آثاری از اوایل دوران شکل گیری روستا دیده نمی‌شود.

اگر به بافت موجود این روستا دقت شود می‌توان قسمت‌های مختلف آن را به سه دوره زمانی مختلف نسبت داد:

۱- روستا جدید که بیشتر ساختمان‌های آن مربوط به ۲۰ سال اخیر است. این ساختمان‌ها، از کنار جاده آسفالت (ابهر- تاکستان) شروع و تا کناره ابهر رود کشیده شده که بیشتر ساختمان‌های این بخش دارای سقف طاق ضربی با تیرآهن هستند.

۲- ساختمان‌های مربوط به یکصد سال اخیر که بیشتر در سمت جنوبی رودخانه و در نزدیکی مسجد جامع قدیمی این روستای احداث شده‌اند که بخش کوچکی از آن نیز در سمت شمالی روستا واقع شده و بیشتر ساختمان‌های این بخش مسکونی است.

۳- آن بخش از روستا که بر یک صخره یکپارچه ساخته شده و دارای وضعیتی کاملاً خاص و قابل توجه است. به نظر می‌رسد قدمت این بافت به بیش از ۲۰۰ سال برسد.

زمانی که کل روستا ساخته شد به نظر می‌رسد دور تا دور روستا را دیوار کشیده‌اند به نوعی که تا یک ارتفاع دیواره سنگی و بقیه آن دیوار خانه‌های روستایی به هم چسبیده تشکیل می‌داده که در نتیجه نفوذ به داخل روستا ممکن نبود مگر از طریق تنها ورودی روستا که در قسمت شمال غربی آن واقع شده که ارتفاع سطح روی توده سنگی تا سطح زمین در کم ترین حالت بوده است. به نظر می‌رسد نحوه ورود به روستا با در نظر گرفتن مسائل ایمنی طراحی شده است. زیرا وقتی از ورودی روستا که در سطح پایین‌تری قرار دارد به ورودی مجموعه و داخل آن نگاه می‌شده، چیزی به جز دو دیوار موازی و یک دیوار مقابل آن که راه نگاه را کاملاً مدور می‌کرده، دیده نمی‌شده و در صورت ورود غریبه به داخل روستا در همان ابتدای ورود روستاییان توان مقابله مناسب با مهاجمان را داشته‌اند.

براساس بقایای به جای مانده از روستای قدیمی قروه می‌توان حدس زد که در داخل این روستا حدود ۲۹ خانه وجود داشته که از این میان ۸ خانه بعد از تعمیرات متوالی که شکل قدیمی خانه‌ها را از بین برده مسکونی است.

این معماری جذاب و صمیمی از طرفی با رودخانه و از سویی دیگر با قطعه سنگ آهکی به جا مانده از دوران چهارم زمین شناسی (کوارترنری) آن چنان عمل می‌کند که گویی این معماری با طبیعت پیرامون هم زمان شکل گرفته است.