سیگنال دوباره اصلاح‌طلبان رادیکال برای ترامپ/ تکرار نامه‌نگاری ننگین خرداد سال ۹۷ توسط چپ‌ها!

سرویس سیاست مشرق- در میان انبوهی از گزارش‌ها و تیترهای خبری، در یک بسته کامل با نام «ویژه‌های مشرق» شما را در جریان مسائل مهم و اثرگذار از نگاه روزنامه‌های کشور قرار می‌دهیم.

در این ویژه‌نامه، نگاهی به آخرین مواضع جناح‌های سیاسی و تحولات مهم داخلی، خارجی، اوضاع اقتصادی و اجتماعی کشور انداخته می‌شود که مخاطبان بامطالعه آن به رهیافت‌های مهم، نکات و تأملات از سیر وقایع اثرگذار دست خواهند یافت، در این بخش با ما همراه باشید.

*********

برخی رسانه‌ها مدعی شده‌اند «دونالد ترامپ»، رئیس‌جمهور آمریکا در مصاحبه‌ای با شبکه فاکس‌بیزنس گفته که نامه‌ای به رهبر جمهوری اسلامی ایران ارسال کرده است، بنا بر این گزارش‌ها، ترامپ در این نامه تأکید کرده که ترجیح می‌دهد با ایران بر سر برنامه هسته‌ای به توافق برسد.

این خبر کافی بود تا اصلاح‌طلبان رادیکال که شیفته مذاکره با غرب هستند برای این نامه بدون اعتبار تحلیل بنویسند، روزنامه سازندگی نوشته است:

این نامه اولین تعامل مهم بین ایالات‌متحده و ایران از زمان روی کار آمدن دولت جدید به رهبری دونالد ترامپ است، این اقدام ترامپ به دنبال اقدام مشابهی از سوی باراک اوباما، رئیس‌جمهور سابق آمریکا صورت می‌گیرد که در سال ۲۰۰۹ میلادی، نامه‌ای به رهبری ایران ارسال و در آن پیشنهاد مذاکره بر سر توافق هسته‌ای را مطرح کرد. ترامپ پس از جمع‌آوری توافق هسته‌ای در دوره دوم ریاست جمهوری اوباما به‌ شدت از وی به خاطر توافق هسته‌ای با ایران انتقاد کرد و نهایتاً در اولین دوره ریاست جمهوری خود از این توافق خارج شد.

در بخش دیگری از این گزارش دو وجهی آمده است:

آنچه در این میان باید مورد نظر قرار بگیرد این است که رهبر انقلاب در تاریخ ۱۹ بهمن ۱۴۰۳ و در جمع فرماندهان نیروی هوایی و پدافند هوایی ارتش صراحتاً اعلام کردند که «مذاکره‌ با آمریکا هیچ تأثیری در رفع مشکلات کشور ندارد؛ این را باید ما درست بفهمیم. این‌جور به ما وانمود نکنند که اگر نشستیم پشت میز مذاکره با آن دولت، فلان مشکل یا فلان مشکل حل می‌شود؛ نخیر، از مذاکره‌ با آمریکا هیچ مشکلی حل نمی‌شود. دلیل: تجربه».

البته این برای بار اول نیست که اصلاح‌طلبانی از جنس حزب کارگزاران به یک پیام ترامپ به سرعت پاسخ می‌دهند، خرداد سال ۹۷ ترامپ خواهان گفتگو با ایران شد در آن زمان افرادی همچون غلامحسین کرباسچی، احمدی منتظری، ابوالفضل بازرگان و نیز اپوزیسیون خارج از کشور از جمله جمیله کدیور، رضا علیجانی در نامه مشترک خواها گفتگو با آمریکا شدند.

نگاهی به لیست کسانی که درخواست مذاکره با آمریکا را امضا کرده‌اند، نشان می‌داد که برخی از اصلاح‌طلبان تندرو علی‌رغم آنکه خود را در مقابله با نیروهای وفادار به انقلاب، “رفرمیست” و “اصلاح‌طلب” می‌خوانند، در بزنگاه‌های مهم، اعم از وقایع سال ۷۸، ۸۸ و حوادث دی ۹۶ یا در برهه‌های که آمریکا و اروپایی برای صدور قطعنامه یا تحریم‌ علیه ایران، در صف مقابل ملت ایران قرار داشته‌اند، با جریان خارجی همراهی کرده‌اند و هیچ نشانه‌ای از اصلاح‌طلبی به معنای واقعی کلمه در آنها دیده نمی‌شود.

با نگاهی به تاریخ معاصر ایران می‌توان نتیجه گرفت که همواره نقش کاتالیزورها (تسهیل‌کنندگان) در بزنگاه‌ها موثر و حتی تعین کننده بوده است؛ گرچه عناوینی چون “روسوفیل” و “انگلوفیل” (روسوفیل طرفداران سیاست روسیه در ایران و انگلوفیل طرفداران سیاست انگلیس در ایران) در تاریخ ایران می‌تواند با عناوینی چون خائن، وابسته و یا در خوشبینانه‌ترین حالت ممکن، جاهلانی در خدمت بیگانگان تعریف شود اما امروز این نقش در حالت به روز شده‌اش برای مذاکره با ترامپ در حالت به‌روز شده‌اش رونمایی شده است.

روزنامه هم‌میهن نیز نوشته است که مذاکره با آمریکا فقط باید مستقیم بوده و نباید متکی به میانجی بود، در بخشی از این یادداشت نوشته شده است که:

کشورهایی که منافع مشترک با یک طرف یا هر دو طرف منازعه دارند، خیلی سخت می‌توانند میانجی‌گری کنند. در اینجا موضوع بحث ایران و آمریکا است و طرفی که گفته‌شده‌است قرار است میان آنها میانجی‌گری کند، روسیه است. مسکو میان ایران و آمریکا هر اقدامی بخواهد انجام دهد، منافع خودش را در نظر می‌گیرد. اگر روابط ایران و آمریکا بهبود پیدا کند، برای روسیه تبعاتی در بر دارد و اگر بهبود پیدا نکند نیز روسیه متاثر می‌شود. در چنین شرایطی کشورهایی که تا این حد تعارض منافع دارند، اهلیت میانجی‌گری بین دو طرف درگیر ندارند.